Die Deutschen Heeresflieger; Celle, 2 september 2009

De Duitse Helikopter Opleiding; Tekst en Afbeeldingen door Alex van Noye

Op woensdag 2 september was ik te gast op de Duitse basis Celle in Noord Duitsland. Celle ligt op ongeveer 4,5 kilometer ten zuidwesten van de stad Celle en 30 kilometer ten noordoosten van Hannover. Organisatorisch is de luchtmachtbasis gescheiden in een kazerne en de vliegbasis.

In 1910 werd de eerste vlucht uitgevoerd op de Scheuener Heide, een heide ten noorden van de rivier de Aller. De vliegproeven werden uitgevoerd onder leiding van Herr Schluter. Met behulp van een advertentie in de plaatselijke krant was de bevolking van Celle uitgenodigd om te komen kijken naar dit spektakel. Het vliegveld werd geopend op 3 oktober 1918 en op grote schaal gebruikt tot het einde van de Eerste Wereldoorlog. Na de Eerste Wereldoorlog was het vliegveld in eerste instantie leegstaand, toch vonden er sommige vluchten plaats in de jaren 20. De site werd steeds belangrijker toen de vliegschool Celle-Wietzenbruch het gebied begon te gebruiken als een externe landingsplaats in het midden van de jaren 30.

Ernst Sagebiel, een toonaangevende architect in het ontwerpen van luchtmachtbasis kreeg de leiding bij het ontwerpen van nieuwe bouwwerken. Op 9 maart 1935 had Hermann Goring officieel het bestaan van een Duitse Luchtmacht aangekondigd en de DLV was niet langer nodig. De Luftwaffe werd officieel verklaard en haar medewerkers ontpopten zich als leden van de strijdkrachten door het openlijk dragen van uniformen. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog werd de opleiding verplaatst naar Leipzig en vliegbasis Celle werd gebruikt door verschillende eenheden. Geen van alle waren daar gestationeerd voor een langere periode dan een jaar. Zonder ernstige schade te hebben opgelopen werd de luchtmachtbasis ingeleverd door een Duitse onderofficier aan het Britse leger op 11 april 1945. Na te zijn overgenomen door Britse troepen, kwam het onder commando van de Royal Air Force in Duitsland en werd de basis omgedoopt tot RAF Celle.

De basis zou niet geheel Engels meer zijn nadat er in 1948 werd begonnen met de luchtbrug naar Berlijn. De westerse bondgenoten waaronder de Verenigde Staten,

Groot Brittannie en Frankrijk waren op zoek naar een veld dat geschikt was om te gebruiken voor deze luchtbrug. Strategisch gezien lag Celle gunstig voor dit soort vluchten naar de Duitse hoofdstad omdat het ten opzichte van andere velden de kortste verbinding had met Berlijn. Na het einde van de Berlijnse luchtbrug in 1949, werd het vliegveld weer uitsluitend gebruikt door de Britse strijdkrachten. In de loop der jaren waren verschillende squadrons van de RAF hier gestationeerd die sinds 1950 waren uitgerust met gevechtsvliegtuigen zoals onder andere de Vampire en Venom. Een jaar na de oprichting van de Bundeswehr hebben de Britse troepen het vliegveld terug gegeven aan het Duitse leger op 29 november 1957. Na Niedermendig en Fritzlar, was Celle de thuisbasis van de garnizoenen van de Duitse landmacht.

Celle Air Base wordt voornamelijk gebruikt als een opleidingsbasis voor aspirant helikopter piloten en hierdoor maakt het dan ook deel uit van de Duitse leger Luchtvaart School. De opleiding (Heeresfliegerausbildungszentrum) bevat helikopters van het type Bell UH-1D en Bolkow Bo-105. Toen wij aankwamen in de eerste hangaar van ons bezoek, zagen we dan ook ruim 18 Huey's binnen staan. Ze stonden erg dicht op elkaar geparkeerd en het fotograferen van al deze helikopters was dan ook moeilijk. We hadden de pech dat de activiteiten met de Huey's vooral in de avonduren zouden plaatsvinden, het was dus angstvallig stil in deze hangaar. Slechts een Huey stond buiten. Enkele technici waren deze helikopter gereed aan het maken voor een testvlucht. Bij ons bezoek aan de volgende hangaar zagen we dat er een Bolkow voor ons was buiten gezet welke we uitgebreid konden fotograferen. Ook waren hierbij enkele vliegers aanwezig waar we vragen over dit toestel aan konden stellen. Na deze Bolkow uitgebreid te hebben gefotografeerd, konden we de hangaar ingaan. Hier stonden iets van twaalf Bolkows binnen welke we allemaal goed op de foto konden zetten. Naast deze hangaar zat een werkplaats waar het krioelde van de technici. Het was duidelijk dat hier het fase onderhoud werd uitgevoerd. Een technicus gaf ons uitleg over hoe zij een rotorblad bewerken tijdens het periodieke onderhoud. Hier komt nog veel bij kijken aangezien rotorbladen veel te lijden hebben tijdens het gebruik. Soms komen de bladen binnen met nog stukken tak ertussen omdat de vlieger de bovenkant van de bomen heeft geraakt volgens de technicus

Na de rondleiding door de hangaars, werden we naar de overkant van het platform gebracht. Hier stonden een viertal Bolkows klaar voor een vlucht en het zou dan ook niet lang duren voordat er actie zou plaatsvinden rondom deze toestellen. We stonden in het gras net naast het platform waar deze toestellen stonden opgesteld. De zon stond erg mooi op deze groen gecamoufleerde machines. Het was dan ook niet moeilijk om een aantal hele goede foto's te produceren van deze machine toen zij opgestart werden. Met een mooie groene achtergrond en een grijs platform was de omgeving dus ideaal onder deze weersomstandigheden. Nadat de vier Bolkow waren vertrokken kwamen twee ander Bolkows net terug van hun missie. Toen we terug liepen over het platform in de richting van de hangaars, werd net de Huey opgestart die eerder was buiten gezet. Deze Huey had duidelijk problemen met de afstelling. Er werden steeds korte testvluchten gemaakt en tussen de vluchten door waren technici bezig met het afstellen van de staartrotor. Bij de take-off van de Huey konden wij vanuit onze positie erg goede foto's maken door de deels groene achtergrond en deels bebouwde achtergrond. Het mooiste fotomoment was toen deze groene machine een meter boven het beton hing. Na het vertrek van de Huey was ons bezoek ten einde en werden wij naar de hoofdingang terug gebracht. Het was een verdienstelijk bezoek en zeker de moeite waard.