Österreichische Hubschrauber; Tulln-Langenlebarn, 23 juli 2010

De Oostenrijkse Helikopter Eenheden; Tekst en Afbeeldingen door Alex van Noye

In het kader van de Oostenrijkse persdagen, was ik op vrijdag 23 juli 2010 welkom op de fotodag op de Oostenrijkse helikopterbasis Tulln-Langenlebarn. Op Tulln staan de Oostenrijkse S-70 Blackhawk, de OH-58 Kiowa, de SA316B Allouette III en de PC-6 gebaseerd. Hiermee is Tulln de grootste helikopterbasis in Oostenrijk.

Tulln-Langenlebarn wordt ook wel Fliegerhorst Brumowski genoemd en ligt ten zuiden van de stad Langenlebarn en ten noordwesten van Wenen. De basis werd gebouwd als uitvalsbasis voor de Duitse Luftwaffe in de periode van 1938 tot 1940. Na de oorlog werd de basis werd kort bezet door de Sovjettroepen voordat het werd overgenomen door de Amerikaanse luchtmacht. De vliegbasis kreeg toen van de Amerikanen de naam "Air Force Station Tulln - Vienna". Vanaf 1946 startte de Amerikaanse luchtvaartmaatschappij Pan Am een regelmatige lijnvlucht naar New-York vanaf dit veld. De eerste Oostenrijkse vliegtuigen die na de oorlog hier operationeel zouden gaan vliegen waren de Yakovlev Yak-11 "Moose" en Yakovlev Yak-18 "Max-A". Deze kleine trainingsvliegtuigen waren geschonken aan Oostenrijk door de Sovjet-Unie. Eind 1955 werd de Augusta Bell AB-47G2 aan deze vloot toegevoegd. In 1967 werd Tulln naar Kapitein Godwin Brumowski vernoemd. Godwin Brumowski (26 juli 1889 - 03 juni 1936) was de meest succesvolle Ace van de Oostenrijks-Hongaarse luchtmacht tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hij heeft in totaal 35 luchtgevechten gewonnen waarvan hij er twaalf moest delen met andere piloten. Verder heeft hij nog acht onbevestigde overwinningen op zijn naam omdat die toestellen neerstortten achter de geallieerde linies. Brumowski kreeg uiteindelijk het commando over alle gevechtsvliegtuigen in zijn land en leidde hen tijdens de gevechten met Italië aan het Isonzo front.

Tulln is het hoofdkwartier van de Luftstreitkräfte, maar is hiernaast ook de thuishaven van de "Bundesfachschule für Flugtechnik" (Federale School voor Luchtvaarttechniek). Op Tulln staan enkele eenheden met diverse typen vliegtuigen en helikopters welke ingezet worden op een breed scala aan taken. De Fliegerabwehrtruppenschule (Vliegeropleiding) is verantwoordelijk voor het opleiden van de nieuwe Oostenrijkse helikopter vliegers. De vliegeropleiding bestaat uit vier fasen van fase I tot en met fase

IV. Vanaf fase II worden de studenten ingedeeld bij de fighter opleiding of de helikopter opleiding. Wanneer zij bij de helikopteropleiding terecht komen, gaan de studenten naar Tulln. Bij deze eenheid leren ze vliegen met helikopters. Hierbij wordt gebruik gemaakt van de Allouette III. Na de initiële training met de Allouette in fase II en III, gaan ze leren vliegen op de andere typen helikopters in fase IV. Naast de opleiding is op Tulln ook het Kommando Luftunterstützung (Commando Luchtonder- steuning) gestationeerd. Dit commando bevat een drietal eenheden met verschillende taken. De eerste eenheid is het mittleren Transporthubschrauberstaffel (Middelzware Transporthelikopter Squadron) en vliegt met de S-70 Blackhawk voor de middelzware transporttaak. De tweede eenheid is het Leichten Lufttransport-Staffel (Licht Transport Squadron). Deze eenheid is uitgerust met de PC-6 welke wordt ingezet voor de lichte transporttaken. De derde en laatste eenheid op Tulln is het Mehrzweckhub- schrauberstaffel (Multifunctionele Helikopter Squadron). Deze eenheid vliegt met de OH-58 Kiowa en wordt ingezet voor multifunctionele doelen.

Voor dit bezoek moest ik me op vrijdagochtend om acht uur melden bij de hoofdpoort. Ik was tijdens dit bezoek de enige Nederlander in de groep. Het duurde niet lang voordat onze begeleider ons kwam ophalen. De eerste ruimte waar we kwamen was een zaal waar een beamer stond. Onder het genot van een bakje koffie kregen we twee presentaties te zien. De eerste ging over de opleidingseenheid en het leertraject van de nieuwe vliegers. De tweede presentatie ging over de operationele eenheden die vanaf Tulln vliegen. De gehele presentatie duurde ongeveer anderhalf uur. Het programma op de flightline dat ons werd verteld, zag er veelbelovend uit. Eenmaal buiten op het platform aangekomen, zag ik dat er van elk type een toestel stond opgesteld. Deze toestellen waren speciaal voor ons neergezet en er stonden ook vliegers bij aan welke we vragen konden stellen. We begonnen bij de Allouette III. Dit toestel stond er mooi bij en het was dan ook geen probleem om een aantal close up foto’s te maken van deze helikopter. Vijftig meter verderop stond nog een Allouette III. Nadat ik het had gevraagd aan de vliegers was het ook geen probleem om hier even een paar foto’s van te maken. Toen ik bij de tweede Allouette III stond, werd net de hangaar opengetrokken. Ik zag dat deze helemaal vol stond met Kiowa’s en Allouettes. Ik was dus erg blij dat ik deze allemaal op de foto kon zetten.

Eenmaal buiten voegde ik mezelf weer bij de groep en liepen we naar de Kiowa toe. Ik had het geluk dat er net twee Kiowa’s binnen kwamen van een operationele vlucht. Na de Kiowa’s op de foto te hebben gezet liepen we door naar de Blackhawk. Deze grote helikopter was uitgerust met de externe tanks. Dit was voor mij de eerste keer dat ik een Oostenrijkse Blackhawk zag in deze configuratie. Tot slot liepen we door naar de PC-6. Dit was het enige type dat ik vandaag niet vliegend op de foto zou krijgen. Nadat we alle toestellen op de flightline hadden gehad liepen we met de begeleider naar de grasstrip tussen de hoofdbaan en het platform. Het bleek dat alle toestellen die we gehad hadden ook een vlucht voor ons gingen maken. Het eerste toestel dat opstartte was de Blackhawk. Hier was ik erg blij mee, want voor dit toestel ben ik toch wel naar Tulln gekomen. Deze grote helikopter kwam voor mijn lens in een hover en het licht stond er geweldig op bij deze machine. Eindelijk kon ik de Oostenrijkse Blackhawk eens fotograferen vanuit alle mogelijke hoeken. Na de Blackhawk volgde de Kiowa. Ook dit toestel konden we fotograferen vanuit alle hoeken. Tot slot volgde de Allouette III. Ook deze helikopter kwam in een hover voor mijn lens en daarnaast maakte ik er ook nog eens een paar geweldige actiefoto’s van. Na deze vliegdemonstratie zat het bezoek er dan ook gelijk op. Tijdens dit persbezoek had ik alles gekregen wat ik wilde en het was daarom dan ook een uitermate succesvol bezoek aan deze Oostenrijkse helikopterbasis.