AH-64D, Member of the Apache Tribe; Gilze-Rijen, 8 februari 2011

De Apaches van de Redskins; Tekst en Afbeeldingen door Alex van Noye

Op dinsdag 8 februari 2011, ben ik op goed geluk naar Gilze-Rijen gegaan. Ik had het geluk dat er vandaag erg veel Apaches actief waren op de basis. In een half uur tijd, zouden er maar liefst vier vertrekken. Op Gilze-Rijen kun je aan de kop van de startbaan 28 uitstekende foto’s maken in de ochtend uren.

De Boeing Defense & Space Industries (vroeger Hughes en McDonnell Douglas) AH-64A Apache is een van de belangrijkste gevechtshelikopters van de Amerikaanse strijdkrachten. Het toestel werd ontworpen met één missie, namelijk: de vernietiging van allerlei gronddoelen. Dankzij een uniek geïntegreerd informatiesysteem waarbij informatie op het vizier van de helm wordt geprojecteerd, kan het toestel op elk tijdstip van de dag en onder slechte weersomstandigheden worden ingezet. De Apache kan worden ingezet voor verschillende soorten taken, namelijk: het optreden als gewapen- de verkenner, het bewaken van gebieden, het escorteren van konvooien, het geven van luchtsteun aan grondtroepen en het uitschakelen van diverse gronddoelen. De Apache werd in de Verenigde Staten in gebruik genomen als vervanger van de verou- derde AH-1 Cobra. Het toestel is ondertussen ook in dienst gekomen in landen als Egypte, Engeland, Griekenland, Israël, Japan, Koeweit, Nederland, Saudi-Arabië, Sin- gapore en de Verenigde Arabische Emiraten. De AH-64 is uitgerust met zeer moderne avionica zoals doelzoekapparatuur, nachtzichtapparatuur, radarstoorzender, infrarood afweersysteem en GPS. Het belangrijkste onderdeel is het Target Aquisition and Designation System (TADS). Met dit systeem kunnen doelen op zicht en met infrarood worden gevonden, waarna ze met een laser worden aangestraald. Ook de IHADSS (Integrated Helmet And Display Sight System) speelt hierbij een belangrijke rol. De helm display maakt het mogelijk om 's nachts te navigeren onder ongunstige weers- omstandigheden, terwijl het elektronoptische head tracking systeem het dataver- keer regelt tussen sensoren en wapens. De laser doelaanwijzer is geschikt voor het aanstalen van doelen voor de Hellfire raketten, of voor lasergestuurde bommen van andere toestellen. Dit heeft echter als nadeel dat de Apache een zichtlijn met het doel moet houden wat hem kwetsbaarder maakt voor vijandelijk vuur. Bij de AH-64D (Longbow Apache) wordt primair een SHF radar van Westinghouse gebruikt die op de rotorkop is gemonteerd. De Longbow draagt de Hellfire II raket met zich mee.

De Nederlandse AH-64D is uitgerust met allerlei vormen van zelfbescherming en defensieve en offensieve bewapening. De bescherming van de helikopter bestaat uit: een Laser warning receiver die bij laseraanstraling de vlieger waarschuwt, een Radar jammer die vijandelijke radarsignalen stoort zodat detectie erg moeilijk wordt en tot slot het AMASE systeem dat geleide raketten (SAM’s) detecteert en flares uitstoot ter misleiding van hittezoekende raketten. Ter ondersteuning van de bewapening be- schikt het toestel over allerlei sensoren zoals een infraroodcamera voor dag- en nachtzicht, een videocamera die alleen overdag kan worden gebruikt en een laser doelaanwijzer met ingebouwde helmprojectie. De standaardbewapening wordt ge- vormd door maximaal 16 Hellfire antitankraketten welke onder de vleugels hangen. Hiernaast kan de helikopter maximaal 76 ongeleide 2,75 inch Hydra 70 raketten meevoeren. Tot slot beschikt de helikopter over een 30 mm kanon onder de romp met een voorraad van 400 patronen. De 29 Nederlandse AH-64D Apaches zijn niet van het Longbow type en hebben dus ook geen Fire Control Radar op de rotorkop. Verder hebben de helikopters wel alle vernieuwingen en daarom noemen ze hem ook wel de "Radarless Longbow".

Vandaag arriveerde ik rond half tien op Gilze-Rijen. Ik was gewoon op goed geluk naar de basis gegaan en hoopte een leuk aantal helikopters van het DHC te fotograferen. Het weer was erg goed voor de tijd van het jaar. De lucht was strakblauw en de temperatuur was ongeveer tien graden. Dit waren dus ideale omstandigheden om de helikopters van het DHC te fotograferen. Het zouden vooral de Apaches van het no 301 Squadron zijn die vandaag het verschil maakten. In het eerste half uur van mijn dag op Gilze-Rijen, stegen er maar liefst vier Apaches op. Toen ik arriveerde was een Allouette III van het no 300 Squadron circuitjes aan het vliegen. De helikopter in kwestie was wederom de A-301. Op de een of andere manier zie ik altijd deze machine vliegen. Het platform van het no 301 squadron stond goed vol. Er stonden maar liefst vijf Apaches in een rij opgesteld. Het is over het algemeen een vast gegeven dat in de ochtend uren de eerste Apaches tussen half tien en tien uur vertrekken. Het duurde dus niet lang voordat de eerste Apache werd opgestart. De achterste vier Apaches in de rij van vijf werden door de vliegers en het grondpersoneel gecheckt. Het eerste toestel dat gestart werd was de Q-05. Ook de overige drie machines ondergingen hun pre-flight check op dat moment. Na vijf minuten kwamen de rotorbladen van deze Apache in beweging. Toen de Q-05 begon te taxiën, werd het even spannend. De vraag is altijd of ze voor de voorste rolbaan of achterste rolbaan kiezen. Deze Apache koos helaas voor mij voor de achterste rolbaan.

Na tien minuten, werden er nog eens twee Apaches opgestart. Ditmaal waren het de Q-18 en de Q-26. De machines begonnen beide te taxiën naar de startbaan. Bij deze twee Apaches had ik meer geluk, want deze twee toestellen draaiden naar mij toe en taxieden over de rolbaan naar mij toe. Ik kon deze twee machines van heel dichtbij gaan fotograferen. De twee Apaches bleven beide een paar minuten naast elkaar op de startbaan staan. Dit leverde mij een aantal unieke foto’s op. Ondertussen was ook de laatste Apache opgestart, het betrof hier de Q-17. Ook deze Apache koos de voorste rolbaan. Ik stond nog aan de kop van de startbaan toen deze Apache begon te taxiën. Ook deze helikopter bleef even aan de kop van baan op het beton staan. Na enkele minuten vloog deze Apache weg en begon hij circuitjes te vliegen op de basis zelf. Na het vertrek van deze helikopters reed ik naar de Slopes aan de zuidkant van de basis. Ook hier hoefde ik niet lang te wachten, want binnen een uur verscheen hier de eerste helikopter. Het was de Q-17 die ik eerder aan de kop van de startbaan had gezien. Rond half drie was de buit binnen voor vandaag en ben ik naar huis gegaan.