Het Ontstaan van de Luchtmacht; RAF Fairford, 16 – 17 juli, 2017

De United States Air Force, deel 1; Tekst en Afbeeldingen door Alex van Noye

Voor 1947 was de verantwoordelijkheid voor de militaire luchtvaart verdeeld tussen de US Army, de Navy en het USMC Het leger creëerde als eerste onderdeel een eerste variant van de luchtmacht bij het Aeronautical Division, Signal Corps op 1 augustus 1907, toen de luchtvaart wereldwijd nog in de kinderschoenen stond.

De luchtmacht van de Verenigde Staten werd op 18 september 1947 pas voor het eerst in de geschiedenis een afzonderlijke militaire dienst met de implementatie van de National Security Act van 1947. De wet creëerde het National Military Establishment dat later werd omgedoopt tot het Amerikaanse ministerie van Defensie, dat was samengesteld uit vier van de vijf Amerikaanse militaire takken, namelijk: de landmacht (US Army), het marinierskorps (USMC), de marine (Navy) en de luchtmacht (USAF). De echte geschiedenis van de hedendaagse USAF gaat terug naar het jaar 1907. De Aeronautical Division, Signal Corps was in de periode van 1907 t/m 1914 de eerste militaire luchtvaartorganisatie met materiaal dat zwaarder dan lucht was in de geschiedenis en de oudste voorloper van de luchtmacht van de Verenigde Staten. Het Signaalkorps schafte de eerste aangedreven militaire vliegtuigen aan in 1909. Het signaalkorps installeerde de eerste permanente Amerikaanse luchtvaarteenheid in 1913, namelijk het 1st Aero Squadron. Deze luchtvaartafdeling trainde 51 officieren van de Army en 2 aangeworven mannen als piloten. In deze periode had de Aeronautical Division 29 in de fabriek gebouwde vliegtuigen in haar inventaris van het type Wright Flyer. De luchtvaart was in de periode nog erg pril en er vonden veel ongelukken plaats met vliegtuigen.

The Aviation Section van het Signal Corps, was de luchtoorlogsdienst van de Verenigde Staten tijdens de Eerste Wereldoorlog van 1914 tot 1918. Dit onderdeel van de Army was de opvolger van de Aeronautical Division van het Signal Corps. De Aviation Section bevatte de eerste squadrons van de luchtvaarttak en voerde de eerste militaire operaties van de Amerikaanse luchtvaart uit op buitenlandse bodem. De Aviation Section van het Signal Corps werd opgericht door het 63rd Congres op 18 juli 1914. Van juli 1914 tot mei 1918 was deze luchtvaartsectie van het Signaalkorps een eenheid die in zijn organisatie was voorbereid op een inzet in de Eerste

Wereldoorlog. Toen de Verenigde Staten in de Eerste Wereldoorlog betrokken raakte, werd de eerste grote Amerikaanse strijdmacht voor de luchtvaart gecreëerd toen de Aviation Section werd ingedeeld als onderdeel van de American Expeditionary Forces (AEF). Generaal-majoor Mason Patrick gaf de leiding aan de luchtdienst van de AEF en zijn plaatsvervanger was brigadegeneraal Billy Mitchell. De eenheden zijn vooral ingezet tijdens de offensieven van Saint-Mihiel en de Meuse-Argonne. De taken van de Aviation Section werden niet hervat na de Eerste Wereldoorlog en de eenheid werd formeel ontbonden in 1920.

De Amerikanen waren gefascineerd door de luchtvaart in de jaren 1920 en 1930 maar weigerden door conservatisme van het War Department innovatie toe te staan. Generaal Billy Mitchell, de adjunct-directeur van de Air Service, probeerde de kustverdediging van de marine te verwijderen. Hij ging publiekelijk erop aandringen dat zijn vliegtuigen elke dag slagschepen konden laten zinken. Deze claim werd bewezen met een reeks tests die resulteerden in het zinken van het schip Ostfriesland. Mitchell verloor zijn zelfbeheersing in 1925 toen hij de marine beschuldigde in een persbericht van "incompetentie, criminele nalatigheid en bijna vergeefse bestuur van de nationale verdediging". Hij ontving de zeer gepubliceerde krijgsraad die hij graag wilde, en hij zette zijn theorie uiteen dat de luchtmacht alleen voldoende zou zijn om de volgende grote oorlog te winnen. Hij werd veroordeeld en nam ontslag. Hij werd een populaire held en de publieke opinie dwong het ministerie van oorlog om het Air Corps te versterken. Het belangrijkste argument van Mitchell was dat de luchtmacht autonoom moest zijn. Tot zijn dood in 1936, was Mitchell, als een burger, een onvermoeibare profeet van de luchtmacht vóór tal van burgers. President Roosevelt was een vaste voorstander geworden van de luchtmacht en had zowel de publieke opinie als het Congres achter zich. Toen de mobilisatie in het voorjaar van 1940 begon, was Roosevelt net zo energiek als iedereen bij het uitbreiden van de rol van het Air Corps. Uiteindelijk kreeg Billy Mitchel gelijk toen tijdens de Tweede Wereldoorlog werd aangetoond dat goede vliegtuigen en een sterke luchtmacht doorslaggevend zijn.

De grootste oorlog ooit waarbij de Amerikaanse luchtstrijdkrachten werden betrokken was de Tweede Wereldoorlog. President Franklin D. Roosevelt nam het voortouw en startte voor het eerst in de geschiedenis strategische bombardementen over lange afstanden. In 1941, werd het Army Air Corps omgedoopt tot de Army Air Forces (AAF). In de grote reorganisatie van het leger door het War Department Circular 59, werden de nieuw opgerichte Army Air Forces samengesteld uit onderdelen van het leger en de marine op 9 maart 1942. Deze reorganisatie bracht alle luchtvaartelementen van het luchtkorps samen in de Army Air Force. Generaal-majoor Carl A. Spaatz kreeg het bevel over de Eighth Air Force in Londen voor de bombardementscampagne boven Duitsland vanaf 1942. Eind 1943, werd Spaatz commandant van het nieuwe Strategic Air Forces en startte begon daglichtbombardementen. Dit deed hij met behulp van de vooroorlogse doctrine van vliegende bommenwerpers in formaties, vertrouwend op hun gecombineerde vuurkracht voor bescherming tegen aanvallende vijandige vliegtuigen. Deze doctrine bleek gebrekkig toen missies diep in vijandelijk gebied buiten het bereik van escorte jagers werden gevlogen, omdat Duitse gevechts- vliegtuigen vrij spel hadden. De grote formaties waren erg kwetsbaar voor vijandelijke vliegtuigen in combinatie met het luchtafweergeschut in Duitsland. Amerikaanse vliegers maakten zware verliezen tijdens aanvallen op de olieraffinaderijen en de kogellagerfabrieken in Schweinfurt en Regensburg in Duitsland. Pas met de introductie van escorte vliegtuigen met een groot bereik, kreeg de Amerikaanse luchtmacht eindelijk een luchtoverwicht aan het begin van 1944.