De Kawasaki P-1 Vervangt de Orion; Atsugi, 11 november 2019

Japan Maritime Self Defense Force, deel 5; Tekst en Afbeeldingen: Alex van Noye

De Kawasaki P-1 is bij de Japan Maritime Self Defense Force ondertussen in dienst getreden als vervanging voor de P-3C Orion. Op 26 maart 2013, heeft de JMSDF de eerste twee operationele Kawasaki P-1 vliegtuigen in ontvangst genomen. De eerste eenheid die ging vliegen met de P-1 was Patron 3 op Atsugi Air Station.

Nu na ruim veertig jaar trouwe dienst de Kawasaki P-3C Orion aan vervanging toe is, introduceert men in Japan de Kawasaki P-1 als de opvolger van dit betrouwbare patrouillevliegtuig. De Ruim honderd Orions van de Japan Maritime Self Defense Force (JMSDF) zijn in al die jaren veelvuldig ingezet voor het bewaken van de Japanse kustlijnen en territoriale wateren. De vliegtuigen zijn ondertussen versleten nadat ze veel uren boven zee hebben gevlogen. De toestellen hebben boven zee veel te lijden door de aanslag van het zoute zeewater. In 2019 heeft de JMSDF nog ongeveer 65 Orions in gebruik en zijn de eerste 24 P-1 vliegtuigen reeds geleverd aan de JMSDF. Het P-1 programma werd gelanceerd specifiek voor de vervanging van de Orion als het XP-1 programma. Het XP-1 concept werd ontwikkeld door Kawasaki Heavy Industries en geproduceerd door en geproduceerd door Kawasaki Aerospace Company. Het toestel onderscheidt zich als het eerste operationele vliegtuig ter wereld dat gebruik maakt van een fly-by-light besturingssysteem. Dit betekend dat de communicatie van de P-1 boordcomputers met de besturingssystemen van het toestel verlopen via lichtgeleide fiber verbindingen.

De JMSDF is aan het traject van voor de studie naar een nieuw toestel gestart door veroudering van de P-3 vloot. Het Japanse Defensieagentschap (JDA) diende de binnenlandse ontwikkeling van een PX patrouillevliegtuig in als onderdeel van het vijfjarenplan van april 2001 tot en met maart 2006. In 2001, ontving Kawasaki Heavy Industries in navolging van een eerder voorstel de status van hoofdaannemer voor het PX-programma. Ook kreeg het bedrijf tegelijkertijd het verwante CX programma voor een vrachtvliegtuig van de volgende generatie toebedeeld. Het PX programma deelt enkele componenten met het CX programma. Het CX programma zou later leiden tot de ontwikkeling van de Kawasaki C-2. Dit vliegtuig zou in eigen land de verouderde Kawasaki C-1 en Lockheed C-130 Hercules vrachtvliegtuigen moeten vervangen.

Hoewel het PX en CX ontwerp oorspronkelijk onafhankelijk van elkaar waren, werd besloten dat gemeenschappelijke componenten voor beide ontwerpen handiger en goedkoper zou zijn. Het resultaat is dus dat in zowel de P-1 als in de C-2 veel dezelfde componenten worden gebruikt. Japanse functionarissen hebben beweerd dat de P-1 een capabeler is dan de Boeing P-8 Poseidon voor de patrouilletaak. In vergelijking met de P-8 heeft de P-1 een groter vliegbereik, een groter bommenruim en het hele toestel is specifiek gebouwd voor de maritieme patrouillemissie.

De cockpit van de P-1 is in grote lijnen gebaseerd op dit van de P-3 Orion. Echter waar de Orion een analoge cockpit had, heeft de P-1 een volledige glazen cockpit met zes multifunctionele displays. Ook heeft de P-1 twee Head Up Displays voor vluchtinformatie tijdens het vliegen. De cockpit van de P-1 lijkt erg veel op die van de Kawasaki C-2, omdat er veel dezelfde onderdelen zijn gebruikt in beide vliegtuigen. Verder heeft de P-1 een toilet en een magnetron aan boord. In de Orion zat nog geen magnetron ingebouwd, omdat de magnetron de signalen van MAD detectie zou verstoren. Net als de P-3C heeft de P-1 een bommenruim aan de onderkant net achter het neusonderstel. In het ruim kunnen anti-onderzeeër bommen en torpedo’s geplaatst worden. Onder de vleugels heeft de P-1 maar liefst acht hard point voor externe wapens. De P-1 kan hier de Japanse Mk91 anti-scheepsraket meevoeren. Ook kan het toestel de Amerikaanse AGM-84 Harpoon anti-scheepsraket en de AGM-65 Maverick lucht-grond raket meevoeren. De Sonobuoy-launcher bevindt zich aan de achterkant van het hoofdlandingsgestel, vergelijkbaar met de P-3C. De P-1 heeft slechts 38 buizen voor Sonobuoy’s, waar de Orion er 48 had. Bij de P-3C konden er slechts drie van de 48 tijdens de vlucht vanuit de cabine worden geladen en was het in de cabine noodzakelijk om de Sonobuoyen handmatig van het opslagrek naar de lanceerpoort te transporteren. In de P-1 kan alles van binnen worden geladen en een gedeelte van de buizen heeft een handmatige toevoer en een gedeelte een automatische Sonobouy toevoer. Het systeem is ook uit te breiden om de nieuwe Sonobouy te ondersteunen die naar verwachting in de toekomst zal verschijnen bij de JMSDF.

De P-1 is uitgerust met verschillende sensoren om het vliegtuig in staat te stellen zijn primaire doel van het detecteren van onderzeeërs en oppervlakteschepen uit te voeren. Een belangrijk systeem is de Toshiba HPS-106 Actieve Electronic Scanned Array (AESA) radar die in totaal vier antennes gebruikt om een dekking van 360 graden rond het toestel te bieden. Verder bevat de P-1 een infrarood en lichtdetectiesystemen voor oppervlaktedetectie. De P-1 is ook uitgerust met een door CAE Inc. gebouwde Magnetische Anomaly Detector (MAD) welke is ingebouwd in de staart van het vliegtuig. Samen met de inzetbare Sonobuoy’s, wordt het MAD systeem als primair middel gebruikt voor de detectie van ondergedoeken onderzeeërs. Voor dit doel worden ook geavanceerde akoestische systemen gebruikt. De P-1 heeft een kunstmatig intelligentie (AI) systeem aan boord om TACCO (Tactical Coordination) operaties te ondersteunen. Deze acties zijn vergelijkbaar met het systeem aan boord van de Japanse SH-60K Seahawk. Het TACCO systeem geeft de bemanning van de P-1 de juiste informatie om een onderzeeër zo efficiënt mogelijk aan te vallen. Honeywell is de grootste niet Japanse leverancier van het P-1 project. Het bedrijf heeft verschillende systemen aan boord geleverd zoals de hulpaggregaat, omgevings- en drukregeling systemen, de Sonobouy-dispensers en elementen van de avionica. De Kawasaki P-1 is met deze moderne systemen het platform waarmee de JMSDF weer jaren kan patrouilleren langs de kusten van het land en diens eilanden. De P-1 is met zijn systemen het modernste en meest efficiënte toestel in zijn soort op dit moment.